W wierzeniach ludów zamieszkujących tereny starożytnych Indii podstawową księgą świętych jest „Weda”. składają się z czterech zbiorów :
- „Rigweda” zawiera wiedze hymnów pochwalnych – około 1028 hymnów ułożonych w dziesięć mandali (koncentrycznych kręgów, które obejmują kwadrat) na temat trzydziestu trzech bóstw,
- „Sameweda” zawiera wiedzę śpiewów, ofiarnych (saman) i pochwalnych,
- „Jadżurweda” zawiera wiedzę modlitwy i formuł ofiarnych (jadźus),oraz sposoby odprawiania kultu,
- Atharwaweda to zbiór wiedzy na temat zaklęć i formuł magicznych, zaklęć i egzorcyzmów najpóźniej włączony do kanonu.
Nie ma zgody co do tego, kiedy zakończono tworzenie zbiorów, ponieważ jednak kanoniczne teksty buddyjskie cytują fragmenty sanhit (a także brahman, aranyak i wczesnych upaniszad), zakłada się, że redakcję zakończono przed drugą połowa VI w. p.n.e. Wobec tego umowne daty powstawania „Wed” to 1500-500 r. pne. Sanhity (zbiory) należy rozumieć jako "mszały" w obrzędzie ofiary wedyjskiej.
Poszczególne sanhity przypisano kapłanom biorącym udział w odprawianiu ofiary wedyjskiej:
- Hotar recytował hymny Rygwedy, głosząc chwałę bogów. Recytowanie hymnów było jednocześnie zapraszeniem bogów do udziału w ofierze.
- Udgatar ("kantor") - śpiewał teksty Samawedy.
- Adhwarju recytował półgłosem formuły Jadźurwedy jednocześnie wykonywał wszelkie czynności manualne związane z obrzędem.
- Brahman główny kapłan, który czuwał nad poprawnością wszelkich czynności związanych z ofiarą miał recytować w myślach zaklęcia Atharwawedy, chroniąc w ten sposób uczestników przed niebezpiecznymi skutkami potencjalnych uchybień w obrządku.
W latach 800 - 300 pne do księgi „Wed” dołączyły inne teksty religijne tj.: Brahmany, Aranjaki i Upaniszady. Te ostatnie odegrały bardzo ważną rolę w rozwoju hinduizmu, bowiem zawierały tzw. „rady od mistrza” zwanego guru, które przekazywały informacje o reinkarnacji.
Główne eposy niekanoniczne w Indiach to:
- Mahabharata,
- Ramajana, opowiada o życiu boga Ramy,
- Bhagawadgita zawiera dialog pomiędzy Kriszną i księciem Ardśuns
Występują również Purany, czyli anonimowe opowieści rozbudowujące wątki z eposów.
Choć wspomniane powyżej przykłady nie stanowiły wartości świętych ksiąg, to wywarły ogromny wpływ na wierzących.