Konstytucja PRL odrzuciła zasadę trójpodziału władzy. Wprowadziła w jej miejsce zasadę zwierzchnictwa ludu pracującego, a ustrój państwa został oparty na zasadzie jednolitości władzy państwowej.
Sejm zgodnie z konstytucja był najwyższym organem władzy państwowej. Została mu podporządkowana działalność Rady Państwa. Formalnie Sejm miał dominująca pozycję wśród organów władzy państwowej. Był on najwyższym wyrazicielem woli ludu pracującego miast i wsi. W rzeczywistości władza w państwie należała do partii komunistycznej. Ona tez sprawowała władzę zwierzchnią nad Sejmem. Wybory do Sejmu miały charakter powszechny, równy, bezpośredni i odbywały się w głosowaniu tajnym. Czynne prawo wyborcze przysługiwało obywatelom, którzy ukończyli 18 rok życia, a bierne prawo wyborcze obywatelom, którzy ukończyli 21 rok życia. Z dniem wyborów poseł uzyskiwał mandat. Do Sejmu należało stwierdzenie ważności wyboru posła. Najważniejszą rolę w Sejmie pełnili członkowie partii oraz działacze państwowi.
Konstytucja wprowadził czteroletnią kadencję Sejmu. Żaden z organów państwowych nie posiadał prawa rozwiązywania Sejmu.
Do kompetencji Sejmu należało:
- uchwalanie ustaw; jednak Sejm nie był jedynym organem ustawodawczym, bowiem tego typu uprawnienie przysługiwało także Radzie Państwa w okresie pomiędzy sesjami Sejmu była ona uprawniona do wydawania dekretów z mocą ustawy
- sejm był uprawniony do zmiany konstytucji; mogło to nastąpić w wyniku uchwalenia ustawy przyjętej kwalifikowaną większością głosów przy obecności co najmniej 230 posłów
- sejm uchwalał budżet
- uchwalał narodowe plany społeczno-gospodarcze
- uchwalał regulamin sejmowy
- powoływanie członków Rady Państwa, prezesa Rady Ministrów oraz poszczególnych ministrów, prezesa NIK, członków Trybunału Konstytucyjnego, Trybunału Stanu oraz Rzecznika Praw Obywatelskich