Burżuazja w Polsce nigdy nie stanowiła klasy dominującej w społeczeństwie pod względem liczebnym i politycznym. Ocenia się, że w okresie międzywojennym około liczyła 100 tys. osób zawodowo czynnych, czego do wielkiej burżuazji należało najwyżej kilkaset osób, a do oligarchii finansowej około stu osób. Polski kapitał prywatny był bardzo słaby, stąd jego rola społeczna i polityczna musiała być ograniczona. Polska burżuazja dzieliła się również na grupy narodowościowe, Polacy stanowili zaledwie połowę tej grupy, Żydzi około 40%, a Niemcy kilka procent. Tak drobny ułamek społeczeństwa, jakim była polska burżuazja, nie mógł oczywiście stworzyć samodzielnego ośrodka politycznego i kulturowego, toteż grupa ta stanowi część środowiska mieszczańsko - inteligenckiego.